In de afgelopen 3 weken heb ik gemerkt dat er inderdaad rust is gekomen: ik heb mezelf duidelijkheid gegeven en kan genieten van de mooie momenten die langs komen.

Maar wat nu? Tot het eind van de zomer blijven genieten, of toch meer gaan doen? Of wat gaan doen? Het hoofd/verstand wil zo snel mogelijk verder, aan het werk. Het hart zegt: ga voelen! Hoe voelt het om even minder te doen? Om 'nee' te zeggen tegen opdrachtgevers? Hoe voelt het om op het strand te staan, met toernooien, maar ook gewoon zelf met familie en vrienden?

Met Strandsport Zeeland zijn we gestart met de Zomeravond Beachvolleybal Toernooien in Vlissingen. In eerste instantie wilde ik ze helemaal niet organiseren, gezien alle regels die erbij komen kijken en de dingen waarvoor je ineens verantwoordelijk wordt gehouden, terwijl die buiten je invloedsfeer liggen. Maar ik ben er ingestapt met de 'experiment'-gedachte vanuit de neurowetenschappen: eens kijken hoe ik hier zelf mee om kan gaan, hoe schrijf ik een goed protocol, krijg ik de vergunning en hoe gaat het dan in de praktijk? Het voordeel van een experiment is dat het niet uitmaakt wat er gebeurt: gaat het goed, dan is dat mooi; gaat het fout (beter: anders), dan leer ik daar weer van.

Verder heb ik heel duidelijk voor mezelf de lijn uitgezet, dat Strandsport Zeeland materialen verhuurt en we introductiedagen van middelbare scholen (<18 jaar) gaan doen. Begeleide groepen boven de 18 jaar gaan we niet aannemen, maar sturen we door naar collega's.

Dit geeft me enorm veel rust in het hoofd. En daardoor kan ik met mijn hart gaan voelen, de komende 2 maanden!

Ben jij een gevoelsmens, of ga je juist af op wat je hoofd zegt? En hoe doe jij dat in onzekere tijden?